Jak powszechnie wiadomo, trunek ten jest winem musującym, którego nazwa została zastrzeżona w 1911 roku. Oznacza to, że winem musującym o tej nazwie może być tylko wyrób posiadający określone normy jakościowe i powstały w Szampanii przez z góry określonych producentów.
Jeśli wino musujące nie spełnia wyżej wymienionych kryteriów nie jest szampanem. Natomiast jeśli zostało wyprodukowane we Francji metodą szampańską może nosić nazwę jako "mousseux". Butelkę prawdziwego szampana zakupić można już za około 150 – 200 złotych. Wina musującego z kolei za 40 zł.
Powszechnie wszystkie musujące trunki wypijane klasyfikuje się w języku potocznym jako szampany (mimo, że w większości nimi nie są). Do ich podziału przyjąć można kryterium ceny. Najtańsze są "szampany" określane mianem "Igristoje" (winopodobny napój musujący). Ma on sugerować jakikolwiek związek z onegdaj popularnym na całym świecie radzieckim szampanem Sowietskoje Igristoje. W rzeczywistości jednak monopolizacją produkcji tych trunków zajmują się nasi rodzimi wytwórcy. Poza szczytem sezonu (okres noworoczny) można zakupić je już za 1 zł. W innym przypadku kosztują od 5 zł w górę. Oryginalne igristoje wywodzą się z Abrau-Durso na Północnym Kaukazie. Zakład "Abrau-Durso" (założycielem był hrabia Lew Siergiejewicz Golicyn) jako jedyny w Rosji produkuje wina musujące w oparciu o klasyczną technologię.
Zeby otrzymać dobre wino, trzeba umieć je robić, potrzebne do tego piwnice, ale co najważniejsze-trzeba tworzyć ludzi, ktorzy warci są wina. Ile będzie wart człowiek, tyle warte jego wino ~Golicyn
Lepszym jakościowo produktem są tzw. "frizzante" lub "spumante"- wina gazowane. Można je kupić w przedziale 20-40 zł. Innym odpowiednikiem wina gazowanego we Włoszech są wina z bąbelkami tzw. presecco. Frizzante i spumante rozróżnia się ilością bąbelków. To pierwsze okreśa wina, które są niespokojne i nie mają wystarczającej ilości bąbelków, aby nazwać je spumante. Z kolei "prosecco" w ostatnim czasie staje się coraz bardziej elitarnym i bardziej docenianym włoskim winem gazowanym. Kiedyś serwowane jako aperitif podczas balu inaugurującego prezydenturę Baracka Obamy, dziś uznane i sygnowane statusem DOCG (gwarancja najwyższej jakości, pochodzenia z okolic Wenecji, z trójkąta Valdobbiadene, Vittorio Veneto i Conegliano).
Moim najbardziej ulubionym i zarazem najbardziej dostępnym (znakomita równowaga cena / jakość) jest hiszpańskie wino o nazwie "cava". 95% produkcji tego wina powstaje w Katalonii. Cava pasuje do niemal każdej potrawy i okazji. W niektórych hiszpańskich hotelach można ją otrzymać… do śniadania. Niektórzy uznają to wino jako antidotum na zmęczenie. W Polsce zakupić je można między innymi w Tesco i Carrefourze. Cena dość przystępna – od 30 zł. Jako, że Hiszpanie lubią robić wiele rzeczy po swojemu, wpadli na pomysł wytwarzania swojej wersji "szampana". I to nie byle jakiego. W Katalonii widziałem i takie butelki cavy, które stały tuż obok najtańszych francuskich szampanów, nie ustępując tym drugim ceną. Pośród kilku prawd na temat cavy, które zostały sformułowane w Katalonii, najważniejsza brzmi: „nie udawać szampana” – nie mieć wobec niego kompleksów, sprzedawać cavę tym, którzy chcą ją zrozumieć i być dumnym z jej odmienności. A jej odmienność jest zauważalna: regionalne hiszpańskie winogrona (9 szczepów), niższa cena, tradycyjna metoda odkorkowywania wina została zastąpiona przez specjalną maszynę – żyropaletę.
Tak czy inaczej – nieważne czy szampanem za pięć złotych, czy za pięćset… przywitajmy ten Nowy Rok uśmiechem.
Tymczasem we francuskich sklepach prawdziwy szampan potrafi się zacząć od 8 euro…
20 za litr jest ceną normalną.