Ryzykuję niewidzialność

Ryzykuję niewidzialność. Jedno piwo, drugie piwo, trzecie piwo. Jest!  Niewidzialność. Z lewej, z prawej, od frontu.  Nie ma dla nikogo. Ty i… no właśnie. Nie obchodzi cię nic. Problemy natury ludzkiej masz głęboko w dupie. Srasz na nie. Dobrze wiesz, o czym mówię. Nie interesuje cię nic więcej poza pustką. „O czym myślisz” – „o niczym”. Tak można. Wtedy ryzykujesz niewidzialność. I nie tylko. Ludzie nie lubią, gdy masz ich gdzieś. Jesteś ty i ty. Sam ze sobą. Tylko ty! Ale przecież tyle w tym prawdy – ludzie sami zgotowali sobie ten los. Nieudacznictwo, krętactwo. Brak możliwości adaptacji do środowiska.

Dziś usłyszałem, że jesteś tyle wart ile sam jesteś w stanie dać. Nic bardziej mylnego. A skoro nie jestem już wart nic – to, czego ode mnie chcesz, czego oczekujesz…Skoro jesteś sceptykiem – czemu wątpisz? Czemu się dziwisz? Że jadam mięso w piątek? Że nie daję żebrakom? Że ignoruję, że mam w dupie… ale ja naprawdę mam to w dupie. Nie interesuje mnie ani egoizm, ani altruizm. Sedno jest po środku. Nie interesuje mnie dobra ani zło – sedno jest po środku. Nie ma zła w czystej postaci tak jak nie ma dobra w czystej postaci. Nie znam człowieka, który robiłby dla siebie źle. Nie znam również człowieka, który nie czyniłby dobra kosztem drugiego. Myśl i daj żyć innym!

Widzisz – od lat sobie to powtarzam – moje życie, moje marzenia. I jak to ostatnio zauważyli pozostali – nie myl życia z marzeniami od życia marzeniami. Rób, co chcesz (realnie) i daj żyć innym. Bo jeśli sprawiasz problemy innym, sprawiasz problemy przede wszystkim sobie.