Wyprano nam wszystkim mózg

Zrobiono świetny eksperyment. Zamknięto w jednym pomieszczeniu małpy. Wstawiono im do klatki drzewo z bananem. Po kilku godzinach jedna z małp spróbowała zdobyć tego banana. Wtenczas eksperymentator polał wszystkie małpy zimną wodą. Uciszyła się na kilka godzin, po czym jeszcze raz spróbowała. Znowu wszystkie zostały polane zimną wodą. Małpy w ten sposób żyły przez kilka dni. Wtedy ta sama małpa spróbowała to samo. Bezskutecznie – tym razem nie było zimnej wody. Inne małpy zaatakowały ją by nie dopuścić do przejęcia banana. Wiedziały, że kiedy to nastąpi ktoś zrobi im zimny, nieprzyjemny prysznic. Tamta małpa już nigdy nie spróbowała. Kilka dni później zamieniono ją na inną. Pierwsze to chciała zrobić to samo – zdobyć banana. Została pobita. Później zamieniono jeszcze kilka małp. Ciągle działo się to samo – gdy któraś z nich chciała zdobyć ten owoc była atakowana. Po tygodniu już żadne zwierze nie chciało zdobyć banana. W toku eksperymentu wymieniono wszystkie zwierzęta. W pewnym momencie stworzyła się grupa, w której żadna z nich nie była tą, która doświadczyła zimnego oblania wodą. Nie chciały też zdobyć banana. Nie wiedziały, dlaczego, po prostu nie chciały. A w momencie, w którym jedna z małp łamała regułę wiedziały, że muszą ją pobić. To była taka niepisana zasada w ich społeczeństwie.

To świetna metafora odnosząca się do ludzi. Nikt nie wie, dlaczego musimy się zachowywać tak jak się zachowujemy. Ktoś stworzył pewne zasady a my jak idioci się ich trzymamy. Nie są nigdzie zapisane, tkwią wewnątrz nas. Jestem przekonany, że większość naszych ograniczeń pochodzi z czasów „złych rad”.

Zapytałam się drzewa czy warto żyć…
MILCZAŁO
Zapytałam się czy warto kochać…
MILCZAŁO
Lecz gdy odejść chciałam, usłyszałam:
NIE WARTO
I wiszę wśród tłumu umarłych tu na drzewie, co daje złe rady…

Telewizja, radio, religia i reklamy konsekwentnie nam stwarzają problemy, by móc je rozwiązać. By móc sprzedać nam szczęście. Stworzono pustą przestrzeń, w których wpycha się ideologie, ideologie, które w zupełności nie są potrzebne. Jeżeli ktoś jest szczęśliwy nie można go kontrolować. Popatrz na siebie, gdy jesteś zakochany. Nic do ciebie nie dociera. To właśnie objaw szczęścia. Nikt nie jest w stanie tobie mówić co i jak masz robić.

Twierdzę, że ludziom zaszczepiono takie przekonania jak przytoczonym małpom. Otwórz kobieca gazetę i zobacz, co tam jest – wykreowany ideał kobiety. 10 lat temu ideałem była cycata baba, teraz chuda anorektyczka. Pomyśl o tych wszystkich butach, makijażach, ubraniach, do których zmuszane są kobiety by wyglądać pięknie. Wkręca się ludziom, że pięknym można być w jeden sposób – nabywając dobra materialne. Chcąc być bogatym – kupując mercedesa. Chcąc być inteligentnym – robiąc magistra. Dla kobiet wprowadzono ideał 90/60/90, wyprano mózg i wkręcono model piękna, w który do dziś wszyscy wierzą. Tworzy się pewien model kulturowy. Gdyby tak się rozejrzeć w niektórych częściach kuli ziemskiej, gdzie media nie oddziaływają na tyle by zmieniać ludzi ideałem piękności są grubi ludzie. Bo przecież ktoś, kto jest gruby obrazuje bogactwo, obfitość pożywienia i zdrowie.

To jest nic…

Wychodzisz na ulicę a pierwszy lepszy idiota wkręca ci, że jesteś gorszy od niego. Pierwsza napotkana dupa patrzy na modną kieckę. A każdy z nich ogląda się za przejeżdżającym czarnym Mercedesem. Stworzono pewien schemat. Tak samo jak tworzy go Playboy – pierwsza część magazynu to napalone laski, druga część to rzeczy, które musisz mieć by zdobyć takie kobiety. Tworzy się mit pieniądza, w którym można kupić szczęście.

Codziennie spotykam ludzi, którzy walą „mądre” wnioski. Bezsensowne, które nie mają żadnego znaczenia. Opierają się na bliżej nieokreślonych, niepisanych schematach, które nie wiadomo, kto ustalił. Zachowują się jak małpy, które boją się dotknąć banana w przekonaniu, że to jakieś zło. Czasem myślę sobie, że na świecie jest straszny deficyt kreatywności, brak konkretnej i sprecyzowanej głębi. A przecież w ludziach i rzeczach tkwi ona głęboko zakorzeniona. Tylko ludzie tak mało widzą. Nie dostrzegają tego, że można złamać schemat. Iść w tym samym kierunku, ale inną ciekawszą drogą, że można przejść tyłem po pasach, że można stanąć na środku ruchliwego skrzyżowania i kręcić się w kółko, że można jeździć na tym samym rondzie do momentu, gdy zakręci się w głowie. Ludzie chyba nie wiedzą, że można targować się w Żabce o głupie 20 groszy. Bezskutecznie, ale dla zasady. O tym, że zamiast nudnych polskich pyrek można zjeść kawior lub krewetki. Że można wejść ubrany jak totalny szmaciarz do salonu BMW i spytać się o najnowszy model M3.

Świat wokoło nas jest zróżnicowany, a ludzie tak często, baaa zawsze, posługują się jakimiś niepisanymi zasadami, które stworzył ktoś dla bliżej nieznanego powodu. Nie czujesz momentu w którym czas kupić „Szybki kurs kreatywności” za 44zł. Książka dla tych, którzy samemu nie potrafią czegoś sensownego wymyślić, dla tych, którzy mają nudne i monotonne życie, dla których jedynym światem jest Internet lub praca. Dla tych, którzy pracują tylko po to, by mieć lepszy samochód, lepszy dom i lepsze ciuchy, dla tych, którzy zapominają, co w życiu jest najważniejsze, dla tych, którzy nie wiedzą, że można fajnie korzystać z życia nie mając wcale tak dużo pieniędzy jak mogłoby się wydawać…

Wniosek? Może coś w stylu: Rzeczywistość to mit?

Może lepiej nie. Bo mi kurwa nie uwierzysz… Po prostu nie ma wniosku.